Miejscem Konferencji ELTE 2023 jest Mazurskie Centrum Kongresowo-Wypoczynkowe „Zamek Ryn”. Miasto Ryn (niem. Rhein, prus. Rins) położone jest w północno-wschodniej Polsce, w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim. Dziś jest niewielkim miasteczkiem o rozproszonej zabudowie, nad którą dominuje zamek krzyżacki stojący na stromym wzniesieniu. Ryn leży między morenowymi wzniesieniami oraz jeziorami Ryńskim i Ołów, przy północnym brzegu wąskiej rynny Jeziora Ryńskiego (676ha), która kształtem przypomina rzekę Ren (stąd nazwa miasta).
W czasach historycznie najdawniejszych były to tereny pruskiego plemienia Galindów, opanowane w latach 1283-1285 przez Krzyżaków. Najstarsze informacje o Rynie, a właściwie krzyżackim zamku, który dał początek osadzie i późniejszemu miastu pochodzą z kroniki Wiganda z Marburga z 1377 roku. Komturowi podlegała wówczas flota rybacka, młyn oraz istniejąca w latach 1412–1420 huta żelaza. Najazd Tatarów w 1657 roku doprowadził do zniszczenia zabudowy, wymordowania i wzięcia w jasyr części mieszczan i zahamowania dalszego rozwoju miasta. Dzieła zniszczenia dopełniła epidemia dżumy pół wieku później. Ocalał jedynie zamek. Bodźcem do ponownego rozwoju Rynu było nadanie mu praw miejskich w 1723 roku.
Niemal do końca XVIII w. Ryn był miastem polskim. W XIX w. zaczęto prowadzić akcję germanizacyjną, sprowadzono osadników z Niemiec, ograniczano możliwość osiedlania Polakom. Podczas ogłoszonego w 1920 roku plebiscytu narodowościowego za Polską nie padł w Rynie ani jeden głos.
W okresie międzywojennym Ryn zasłynął jako miejscowość uzdrowiskowa. W mieście funkcjonowało sześć hoteli, liczne nocne lokale, dancingi, bary, kąpieliska i łaźnie. Można było tu przybyć kolejka wąskotorową (połączenia do Rastemborka, obecnie Kętrzyn), parowcem (linie do Lecu, obecnie Giżycko, Mikołajek i Rucianego), omnibusem pocztowym (połączenie ze Sterławkami).
W 1945 roku w nocy z 21 na 22 stycznia, tuż przed wkroczeniem do Rynu wojsk radzieckich, zarządzono ewakuację ludności. W domach z miejscowych zostali tylko starcy. Wkrótce potem do miasta powróciła część zasiedziałych tu Mazurów. Przybyli też ze swoimi rodzinami robotnicy przymusowi i byli więźniowie zamkowych cel, których hitlerowcy nie zdążyli wymordować (w latach 1853-1945 Zamek był więzieniem). Wznowiona została nauka w szkole (istniejącej od 1529 roku) i organizowane były kursy „repolonizacyjne” dla Mazurów. Uruchomiona została kolejka wąskotorowa i komunikacja PKS, ułożono asfalt na trasie Ryn – Olsztyn i Ryn – Sterławki, wyremontowano przystań dla statków i utworzono kąpieliska. Po wojnie zamek przez długie lata był siedzibą urzędu miejskiego i innych instytucji. Od 2001 roku stanowi własność prywatną, a od 2006 roku funkcjonuje jako Centrum Kongresowo – Wypoczynkowe „Hotel Zamek Ryn”. U schyłku XIV wieku komturem na zamku był Konrad von Wallenrode, który zainspirował Adama Mickiewicza do napisania na zsyłce w Rosji przed 1828 rokiem poematu „Konrad Wallenrod”.
[źródła: portal internetowy Urzędu Miasta i Gminy Ryn; Wikipedia; „Polska na weekend”, wyd. Pascal; „Groch i kapusta” Elżbieta Dzikowska, wyd. Rosikon Press]
Dodatkowe informacje dostępne na portalu Miasta i Gminy Ryn:
